6 دلیل برای اینکه کمال گرایی برای سلامتی شما خطرناک است

کلمه کمال گرایی در فرهنگ لغت به عنوان "تلاش برای تعالی" رمزگشایی شده است. یک تعریف کاملاً بی‌گناه - کدام یک از ما نمی‌خواهیم کاری بهتر انجام دهیم و تا آنجا که ممکن است به دست آوریم؟

کمال گرایی یک اختلال روانی در نظر گرفته نمی شود - مگر اینکه به روان پریشی پاتولوژیک تبدیل شود. و این تنها کیفیتی است که می توان آن را هم مثبت و هم منفی دانست.

افرادی که خود را کمال گرا می دانند، در دل به این ویژگی افتخار می کنند، اگرچه می دانند که ممکن است جامعه آنها را درک نکند - زیرا ما دانش آموزان ممتاز را دوست نداریم (و اگر دانش آموزان ممتاز بزرگسال نباشند، کمال گرایان چه هستند؟).

کمال گرایی (اگر آن را به عنوان تعالی در نظر بگیرید) می تواند برای یک فرد هم خوب و هم بد باشد.

کمال گراها بیشتر از دیگران موفق می شوند. از طرف دیگر، این عادت (یا اگر ترجیح می دهید موقعیت زندگی) زندگی را بسیار پیچیده می کند. دانشمندان مدت‌هاست دریافته‌اند که افراد کمال بیشتر احتمال دارد بیمار شوند و بیشتر مستعد استرس هستند. خطر کمال گرایی چیست؟

کمال گرایی ناتوان کننده است

شکارچیان کمال که مایل به دستیابی به حداکثر نتایج هستند، خود را از نظر فیزیکی خسته می کنند - گاهی اوقات تمام روز بدون خواب کار می کنند. آنها به سادگی نمی توانند کار خود را به طور بی پایان متوقف کنند و صیقل دهند، نمی توانند بپذیرند که غیرممکن است (یا به سادگی لازم نیست) بهتر است. آنها توسط ستاره کمال هدایت می شوند. مستقیم به فرسودگی - جسمی و ذهنی.

منجر به استرس مکرر می شود

کمال گراها می خواهند همه چیز را به بهترین شکل ممکن انجام دهند - پنج به علاوه، و این فشار روانی می تواند باعث استرس شود. این افراد خود را به گوشه ای مرده می رانند و شروع کار بر روی پروژه خود را تا حد امکان به تأخیر می اندازند - و سپس شبانه روز کار می کنند و تنها خودشان احساس گناه می کنند. استرس مداوم نمی تواند بر سلامتی تأثیر بگذارد.

منجر به از دست دادن اعتماد به نفس می شود

استانداردهای بیش از حد برآورد شده آنها منجر به نارضایتی مداوم از خود و از دست دادن ایمان به خود می شود (به گفته روانشناس معروف توماس اس. گرینسپون، نویسنده مونوگرافی "حرکت گذشته کامل")، و در نهایت - به افسردگی. گرینسپون اشاره می کند که کمال گرایان به دلیل ناتوانی در دستیابی به ایده آل در معرض خطر بیشتری برای خودکشی هستند.

کمال گرایی دوستان را غارت می کند

کمال گرایان معتقدند که جهان آنها را درک نمی کند و آنها را رد می کند. اگرچه در واقعیت همه چیز دقیقا برعکس اتفاق می افتد. آنها چنان خواسته های اغراق آمیزی از جامعه می گذارند که افراد کمی از اطرافیان قادر به برآورده کردن آنها هستند. از این رو - تنهایی و دوباره افسردگی. (و اگر به مگالومانیا تبدیل نشود، خوب است.) اما حتی اگر چنین افرادی برای جامعه ادعایی نداشته باشند، باز هم برقراری ارتباط با آنها دشوار است - آنها دائماً عصبی و نگران هستند.

کمال گرایی لذت زندگی را می کشد

نارضایتی مداوم از خود منجر به از دست دادن توانایی لذت بردن از شادی های کوچک زندگی می شود. یک کمال گرا نمی خواهد "زمان خود را با چیزهای بی اهمیت تلف کند"، می خواهد به حداکثر نتایج برسد - و فراموش می کند که راه رسیدن به نتایج عالی از مراحل میانی است که فتح آنها نیز ممکن است - و لازم است! شادی کردن.

منجر به از دست دادن حس واقعیت می شود

کمال گرایان معیارهای ارزیابی و انتقاد را زیر پا می گذارند. ممکن است لحظه ای فرا برسد که فرد کمال گرا دیگر به هیچ چیز راضی نباشد و از همه چیز انتقاد کند و همه جایگاه او در زندگی شوند.و این در حال حاضر یک زنگ جدی است که نشان می دهد فرد به کمک روانشناختی نیاز دارد.

با این حال، اکثر کمال گرایان افرادی آرام و آرام هستند که جوهر عادت خود را درک می کنند، از دست نیافتنی بودن کمال می دانند و با شوخ طبعی به خواسته های دوستان خود واکنش نشان می دهند - "آرام باش!". خوب، اگر به نظرتان می رسد که کمال گرایی زندگی شما را نابود می کند، باید فوراً چیز اصلی را بیاموزید: توانایی بیان یک نقطه قطعی.